Güz Gecesi Ağıtı, Kemal Gündüzalp’in yayımlanan onuncu şiir kitabı. Başlangıçtan beri bütün şiirlerinde olduğu gibi içli, lirik ve son derece duyarlı ama yine de gerçekçi şiirlerden oluşuyor bu kitap. Doğal olarak şiirlerdeki “ben” salt birey değil, toplumsal bireydir.

Kitaptaki şiirlerin tümü 2005 yılı içinde ve büyük bölümü ozanın doğduğu kendi coğrafyasının ses özelliklerini taşıyor gibidir. Buradan çıkarak, yerelden evrensele uzanıyor. Şiirler daha duru, ancak yine de biçimden çok öze dayalı şiirler. Bu nedenle olsa gerek, zaten ozan da “biçimlere sığmıyor hayat” diyor.
 
Güz Gecesi Ağıtı, bir bakıma ozanın fazlalıklardan arınmış, olgunluk dönemi şiirleri. Daha az sözle daha çok şey anlatmaya çalışıyor. Hayatın biçimleri aştığını gösteren şiirler, okuyanları yeni duyarlılıklara doğru sürüklüyor.

Belki de aşk kendini bilmeden geçti oralardan
Gözlerinde hâlâ eskimemiş ince gülümsemeler
İncecikti
Kan yine akıyordu, beden dirilirken
Ah elim
Nasıl yoksul düştün sallamasızlıklarda
Ne mendil, ne günlük söyleyişler kaldı
Herkes kendi içine bakmalıydı o anda
Ben ona, o bana... Ölseydik sonra orada.